Het trof me, want ik zie die verandering ook bij ons in de gemeente. Mensen zijn boos ongekend boos. Die woede geeft een vrijbrief om meteen leeg te lopen op internet of in een gesprek op de markt. Als raadslid ben ik de persoonlijke uitvoering van het grootste kwaad op aarde; de politiek. Dat legitimeert de ander om meteen een bak ellende over je heen te kieperen.
Ik verbaas me er elke keer weer over. Naast mijn gezin, mijn fulltime job, stop ik gemiddeld zo’n 10 a 12 uur per week in mijn verantwoordelijkheid als raadslid. Dat doe ik van uit mijn liberale motor ; de sociale rechtvaardigheid. Ik wil geen dank je wel horen, maar het is mijn keuze om op een fatsoenlijke wijze dus met respect naar elkaar en voor elkaar de beste keuzes te maken voor Epe.
Daar zit de kern; het maken van keuzes en het nemen van beslissingen. Dat betekent simpelweg dat ik niet iedereen tevreden kan stellen. Want in een gemeente met 32.000 inwoners zijn er legio opvattingen en meningen die uit elkaar lopen.
Mijn uitdaging was en blijft voor de komende periode om met respect iedereen te woord staan. Te luisteren naar problemen, het zoeken naar en vinden van reëele oplossingen. Dat lukte ons als oppositiepartij de afgelopen 8 jaar soms. Ik wil nu vaker creatieve oplossingen kunnen vinden.
Waar ik me niet mee bezig ga houden is vanaf de kantlijn staan schreeuwen dat het allemaal niet deugt en dat het probleem bij de ander ligt.
Ik hoop dat u stemt!